Bilang ng Mga Bisita

Thursday, July 22, 2010

Si Jenny, 14 Años.

Hindi maiwasang laging maikumpara ang buhay, ugali at sitwasyon ng mga kabataang Pinoy dito sa Spain sa mga karanasan sa Pilipinas ng kanilang mga magulang.  Madalas marinig mula sa mga matatanda ang mga katagang “Noong kami ang mga bata….”, “Mabuti at hindi nyo nararanasan ang mga hirap namin noon…”, “Maswerte kayong mga bata ngayon, noong kami…”.  Minsan, pag nagsimula na ang ganitong usapan, alam na natin ang kasunod: may mapapagalitan na naman.

**********
Paano nga ba ang buhay ng mga kabataang Pinoy ngayon dito sa Spain?  Mas maganda ba kaysa buhay na pinagdaanan ng mga magulang nila?  Nakakasama ba sa mga kabataan ang mga impluwensyang napupulot nila sa labas ng bahay?  Hindi na ba nila dala-dala ang mga magagandang kaugaliang Filipino?  O sila ba ay mas malayo na ang narating kaysa sa kanilang mga magulang?  Mas marurunong na ba ang mga kabataan?  Sila na ba ang uri ng kabataang tunay na PAG-ASA ng ating Bayan?

*********

Si Jenny (hindi tunay na pangalan), isang 14 años na Filipino dito sa Spain.  Apat na taon pa lang sya ng umalis sa Pilipinas at dito na sya lumaki at nag-aral.  Marami na syang kaibigang Spanish at meron ding mga Filipino.  Mabait naman syang bata, pero pakiramdam nya, hindi sya maintindihan ng kanyang mga magulang.  Maraming bagay ang tumatakbo sa kanyang isip, minsan sya ay naguguluhan.  Marami syang gusting gawin at marating sa buhay, pero minsan, sya ay natatakot at nag-aalangan.  Silipin nga natin ang isang kabanata sa buhay ni Jenny sa pamamagitan isang pahina ng kanyang diary:

********


Me lo estoy jugando mucho,demasiado, nunca lo había hecho. Además es una experiencia nueva, ya que pienso que la vida es corta y hay que aprovechar el máximo tiempo para vivirla, porque cuando te la quiten sabrás entonces lo que significa "vivir la vida". 

Hay veces que pienso si todo esto que estoy haciendo servirá para algo en el futuro, no me arrepentiré, que pasará, pero de pronto digo: LO QUE PASE, PASARÁ y ya está, porqué el destino está hecho, sólo hemos de hacer lo del medio. Que eso depende de nosotros mismos. También pienso que si una persona que quiere, hará todo lo posible para que estéis juntos, para que os llevéis bien. Una vez escuché decir "Kung gusto may paraan, kung ayaw may dahilan." 

En otras ocasiones me han hecho y reconozco que yo he hecho daño a gente. No me gustaría que se volviera a repetir de nuevo, porqué me prometí a mí misma que si salía con alguien era por que lo quería de verdad y para que vuelva a pasar lo mismo paso. 

Pero hay veces que me pregunto con quién pasaré el resto de mi vida, que haré... Primero supongo, que he de tener las cosas claras, estudiar aunque no me guste, tener trabajo, vida simple, marido hijos... Pero todo llegará a su momento, no hay que tener prisa. 

Tengo tantas cosas en mi cabeza que no se por dónde empezar. Si Dios quiere lo lograré aunque sé que está mal, he de seguir mi corazón o sinó al final me arrepentiré. Estoy muy confundida, tengo miedo a todo lo que me vaya a pasar, cada decisión que tome, cada paso adelante que dé. No sé lo que he de hacer, solo que he de seguir mis instintos ya sean bien o mal lo he de hacer porque todo esto es prestado, mi vida, mi familia, mis cosas, todo y lo he de gastar al máximo, disfrutar lo máximo sin temer a lo que pueda suceder en el futuro. a lo que digan o lo que sea, sobretodo hablando del amor. Lo importante es que estoy satisfecha con mis decisiones y no me arrepiento. Sé las consecuencias pero me arriesgo. Soy así.

Alam ko pag tanda ko at nabasa ko 'to, matatawa ko sa lahat ng kalohohan na nakasulat dito.”


********

Ano sa tingin ninyo sa mga kabataang Filipino na tulad ni Jenny?  Sila ba ay nawawala sa tamang landas?  O sila ba ay henerasyon na nangangailangan ng pang-unawa, gabay, pagmamahal at inspirasyon?  Sila ba ay hindi na natin kasing-Filipino o sila na ba ang mga bagong Filipino na bukas ay magtatayong muli ng ating inang-bayan?

At ang tanong sa mga kabataan, handa na ba kayong harapin ang kinabukasan?


Quote:

"¿Donde está la juventud que ha de consagrar sus rosdas horas, sus ilusiones y entusiasmo al bien de su patria? ¿Donde está la que ha de vertir generosa su sange para lavar tantas vergüenzas, tantos crimenes, tanta abominación? ¿Pura y sin mancha ha de ser la victima que habeis de encarnar en vosotros el vigor de la vida que ha huido de nuestras venas, la pureza de las ideas que han manchado nuestros cerebros y el fuego del entusiasmo que se ha apagado en nuestros corazones?  iOs esperamos, o jóvenes, venid que os esperamos!"


---Binigkas ni Padre Florentino sa El Filibusterismo, Dr. Jose P. Rizal, 1891

No comments:

Post a Comment